Podłoga, podłoga anhydrytowa, beton, beton komórkowy, podłoga specjalna, beton specjalny, płyta gipsowo-kartonowa 12,5-15,0 mm, bloczki z lekkiego betonu, bloczki betonowe, ciężkie bloczki betonowe.
Dostępne są również krzywe kalibracyjne dla wielu innych materiałów budowlanych.
Wilgotnościomierze do betonu służą do określania wilgotności bezwzględnej w różnych konstrukcjach i materiałach budowlanych. Przy pomocy wilgotnościomierza do betonu można mierzyć wilgotność w betonowych wylewkach podłogowych, płytach, belkach i innych materiałach.
Wilgotnościomierz do betonu może dokonywać pomiarów destrukcyjnych lub nieniszczących, w zależności od sposobu pomiaru i rodzaju czujnika.
Wilgotnościomierze do betonu są odporne na uderzenia i posiadają automatyczną kompensację temperatury. Mierniki te ewoluowały z wilgotnościomierzy do drewna, dlatego wiele wilgotnościomierzy tego typu jest wielofunkcyjnymi urządzeniami, które mogą być używane do pracy z materiałami drewnianymi takimi jak tarcica, ramy okienne, listwy, sklejka, płyty, konglomeraty drzewne i inne wyroby drewniane.
Miernik wilgotności betonu może pomóc w identyfikacji problemów z wilgotnością, chroniąc przed ewentualnym uszkodzeniem posadzki wykonanej z jastrychów anhydrytowych. Podczas suszenia jastrychów i ogólnie podłóg betonowych, ważnym parametrem w każdym pomieszczeniu jest wilgotność otoczenia. Chociaż jest to czynnik wymieniony w każdym arkuszu danych, podręczniku i normie krajowej, to wpływ wilgotności otoczenia wydaje się być pomijany lub źle rozumiany przez wielu architektów, budowniczych i instalatorów podłóg. Zasadniczo oczekuje się, że płyty betonowe schną w tempie 1 mm dziennie (lub inaczej cal miesięcznie), a jastrychy anhydrytowe w tempie do 40 mm, lub dwa dni na mm, gdy wyleje się je grubiej (tzn. dla wylewki 60 mm schnięcie trwa: 40 mm na 1 dzień = 40 dni + 20 mm na 2 dni = 40 dni, co w sumie daje 80 dni).
Idealne warunki, jakie podają producenci jastrychów w swoich poradnikach, są zwykle ustalone na około 20°C i 40-60% wilgotności względnej powietrza (RH). Są to optymalne warunki do tego, aby wilgoć w płycie lub jastrychu mogła odparować z jej powierzchni. Szybkość parowania zależy od warunków otoczenia. Ciepłe, suche, przepływające nad schnącą powierzchnią posadzki powietrze pozwoli na szybsze odparowanie.
Warunki te, choć idealne, nie są oczywiście normalnym stanem na placu budowy w Polsce przez większą część roku, z wyjątkiem trzech krótkich miesięcy letnich, kiedy to drzwi i okna mogą być szeroko otwarte, aby stworzyć dobry przepływ suchego powietrza, umożliwiając tym samym usuwanie wilgoci z materiału i jej odprowadzenie na zewnątrz.
Jednakże przez pozostałą część roku, kiedy temperatury spadają do 5 stopni Celcjusza, a wilgotność wzrasta do 70-80% wilgotności względnej powietrza, pozostawienie otwartych drzwi i okien będzie miało odwrotny skutek. Wprowadzi więcej wilgoci z otoczenia i spowolni dalsze osuszanie. Wówczas, jeśli uwzględnimi dodatkowo mokre tynki nakładane na ściany, wilgotność w powietrzu wzrasta jeszcze bardziej, mogąc doprowadzić nawet to powstania pleśni.
Przez większość miesięcy roku do sztucznego stworzenia książkowych "idealnych warunków" potrzebne są grzejniki i osuszacze. Na budowach na których nie używa się sztucznej klimatyzacji, utrzymuje się wysoki poziom wilgotności powietrza, a gdy temperatura spada (np. w nocy), warunki mogą łatwo osiągnąć punkt rosy, co powoduje osadzanie się kondensatu na powierzchni podłogi, a tym samym zwilżenie i ponowne nawilżenie jastrychu.
Rozwiązaniem probelmu w takim przypadku, który w warunkach Polski wydaje się być rozwiazaniem dobrym i szybkim, jest zastosowanie membrany odpornej na wilgoć (DPM - damp-proof membrane). Spowoduje ona spowolnienie tempa wysychania posadzki do poziomu, który nie jest dla niej szkodliwy. Membrany DPM speniają swoje zadanie także w sytuacji, gdy stara podłoga, która była położona dawno temu, nadal wykazuje wysoki poziom wilgotności.
Wilgoć w płycie lub jastrychu powinna powoli wysychać przez wiele lat, nawet przy połozonych wykładzinach podłogowych, dlatego nie należy oczekiwać, że starsza podłoga będzie miała wilgoć tak samo wysoką, jak nowa emitująca ciągle wilgoć powstałą podczas budowy. Jeżeli odczyt, który zostałby uznany za normalny dla nowej podłogi, zostanie zmierzony w starszej podłodze, to może wskazywać to na naruszenie warstwy ochronnej przed wilgocią (DPC - damp-proof course) lub nawet na to, że nigdy nie została ona zamontowana.
Jastrychy anhydrytowe są wrażliwe na wysoką wilgotność otoczenia i łatwo pochłaniają wilgoć z powietrza, spowalniając lub blokując całkowicie proces schnięcia. Producenci wytwarzają obecnie produkty DPM do stosowania specjalnie z anhydrytami, jednak większość z nich nie może być stosowana w przypadku instalacji ogrzewania podłogowego. Kolejnym zagadnieniem, które wprowadza w błąd wykonawców, jest badanie wilgotności jastrychów anhydrytowych, ponieważ jastrychy te zachowują się inaczej niż jastrychy betonowe i piaskowo-cementowe.
Trzy główne testy stosowane w Polsce to standardowa skrzynka wilgotnościowa, elektroniczne wilgotnościomierze nieniszczące oraz niemiecka standardowa metoda karbidowa CM (DIN). Skrzynka wilgotnościowa mierzy wilgotność względną ERH lub równowagową jastrychu. Odbywa się to poprzez przymocowanie specjalnie zaprojektowanej, uszczelnionej skrzynki do powierzchni jastrychu za pomocą taśmy butylowej (która w przeciwieństwie do silikonu nie wpływa na odczyty wilgotności względnej) w miejscu posadzki, gdzie wstępny test elektronicznym wilgotnościomierzem do betonu pokazał najwyższe odczyty. Równowaga w pudełku zostaje osiągnięta, gdy uwięzione wewnątrz skrzynki powietrze nie otrzymuje już wilgoci z jastrychu, ani jej do jastrychu nie oddaje.
W tym własnie momencie należy dokonać pomiaru. 75% wilgotności względnej powietrza lub poniżej jest powszechnie akceptowalnym wynikiem. Czas potrzebny do osiągnięcia równowagi wilgotności z płytą lub jastrychem zależy od jego grubości oraz od tego, czy jastrych jest przyklejony do podłoża, czy też nie. W przypadku jastrychów anhydrytowych, które zwykle wylewa się na głębokość od 40 do 60 mm i zazwyczaj umieszcza na izolacji, zaleca się, aby pierwszy odczyt był dokonywany po czterech godzinach, a równowagę można założyć, gdy dwa kolejne odczyty wykonane w odstępach czterogodzinnych nie wykazują żadnych zmian. Niestety w praktyce często okazuje się, że ta metoda badania jest wykonywana w sposób nieprawidłowy.
Na przykład, wielu testerów pozostawia urządzenie na zbyt krótki czas i rzadko zdarza się, aby ktokolwiek sprawdzał odczyty dwa razy w odstępach czterogodzinnych. Powodem dokonywania kolejnych odczytów co cztery godziny jest upewnienie się, że zarejestrowany odczyt jest mierzony w okresie ustalenia się równowagi. Niewielka zmiana temperatury otoczenia będzie miała dramatyczny wpływ na odczyty, destabilizując delikatną równowagę wewnątrz pudełka i zmieniając odczyt RH w górę lub w dół w zależności od zmiany temperatury. Ta fluktuacja temperatury może spowodować nieprzewidywalny skok wilgotności względnej (np. od 72-82%), ponieważ równowaga będzie zaburzona. Stabilizacja zostanie wznowiona dopiero około trzech do czterech godzin później. Z tego powodu osoby przeprowadzające taki testu często dokonują odczytów rano, które są zwykle wysokie, a kolejne dopiero po południu, które są zwykle niskie i zastanawiają się, które z nich są prawidłowe, co tylko zwiększa ich niepewność. Ale ta niepewność może zostać przezwyciężona. Weryfikacja wyników testu pudełkiem wilgotnościowym jest łatwiejsza w przypadku stosowania go razem z rejestratorem danych takim jak humimeter GF2.
Zewnętrzna sonda może być umieszczona w pudełku i monitorować odczyty temperatury i wilgotności przez cały czas trwania próby, co pozwala na wyraźne określenie, kiedy osiągnięto równowagę i czy odczyt był dokonany w odpowiednim czasie. Elektroniczne badanie wilgotnościomierzem jest nieniszczące i zapewnia natychmiastowe odczyty. Specjalnie skonstruowany wilgotnościomierz do betonu, taki jak humimeter GF2 i humimeter GE1, zapewnia bardziej dokładne odczyty (wilgotność betonu i jastrychu cementowego) niż wilgotnościomierz porównawczy ogólnego przeznaczenia.
English
